تغذیه گیاهی در سیستم های هیدروپونیک-بخش اول

تغذیه گیاهی هیدروپونیک

در سیستم‌های بدون خاک، خود بستر معمولاً مواد مغذی را برای رشد گیاه فراهم نمی‌کند یا بسیار کم است. این باید توسط محلول غذایی که در هر دو سیستم کشت بستر و محلول روی ریشه ها اعمال می شود، تامین شود. اولین مرحله در این فرآیند شامل حل کردن یون های معدنی در آب است که در هیدروپونیک مستقیماً به صورت متناوب یا مستمر به سیستم ریشه منتقل می شود تا گیاه منبع ثابتی برای جذب و رشد داشته باشد. به این ترتیب گیاه مجبور نیست انرژی زیادی را صرف رشد ریشه ها در اعماق قابل توجهی از خاک در جستجوی آب و مواد مغذی کند و از این رو می تواند با سرعت بیشتری نسبت به محصولات خاکی رشد و نمو کند. یون های مغذی تامین شده از طریق محلول مغذی هیدروپونیک بیشتر توسط مناطقی از ریشه که حاوی تعداد زیادی کرک ریشه ریز هستند جذب می شوند و سپس به سمت بالا به مناطق هوایی گیاه منتقل می شوند. ریشه‌های گیاه یون انتخابی هستند و برخی از گونه‌ها به عناصر خاصی نسبت به سایر گونه‌ها به مقادیر بیشتری نیاز دارند. گیاه باید در طول این فرآیند جذب مواد معدنی مقداری انرژی مصرف کند.

اهمیت فرمول های غذایی

هدف فرمول های مغذی هیدروپونیک این است که تمام عناصر ضروری مورد نیاز گیاه را در نسبت هایی نزدیک به آنچه که گیاه از محلول غذایی حذف می کند، تامین کند. این بدان معنی است که یک فرمول غذایی نه تنها تمام نیازهای گیاه را تامین می کند، بلکه هیچ سمیت یا کمبودی در هیچ عنصری رخ نمی دهد. محلول مغذی هیدروپونیک باید عناصر ماکرو و میکرو مورد نیاز برای رشد گیاه را تامین کند که عبارتند از: نیتروژن، پتاسیم، فسفر، کلسیم، گوگرد، منیزیم، آهن، منگنز، بور، مس، روی و مولیبدن.  این عناصر ضروری با حل کردن کودهای با کیفیت بالا  بر اساس فرمول یا دستور غذایی برای تهیه محلول‌های ذخیره غلیظ، تامین می‌شوند. سپس این کنسانتره‌ها با آب رقیق می‌شوند تا محلول‌هایی با EC و pH مناسب برای استفاده در محصول ایجاد شود

کودهای رایج در هیدروپونیک

نمک های کود که معمولا برای تامین تمام عناصر ضروری یک محلول غذایی استفاده می شوند عبارتند از: نیترات کلسیم (تامین کننده N و Ca)، نیترات پتاسیم (تامین کننده K و N)، مونو پتاسیم فسفات (تامین کننده P و K)، سولفات منیزیم (تامین Mg و  (S سولفات پتاسیم )تامین کننده K و (S، کلات های آهن (تامین کننده Fe)، سولفات منگنز (تامین Mn)، سولفات روی (تامین Zn)، اسید بوریک/Solubor/بوراکس )تامین (B سولفات مس (تامین Cu) و مولیبدات سدیم/آمونیم (تامین کننده Mo).  برای فرمولاسیون مواد مغذی که همچنین مقدار کمی نیتروژن را به شکل آمونیوم ارائه می کنند (معمولاً کمتر از 15٪ از نیتروژن به عنوان آمونیوم عرضه می شود)، نیترات آمونیوم، فسفات آمونیوم یا سولفات آمونیوم نیز ممکن است تحت شرایط خاصی ترکیب شوند. گاهی اوقات از کلات های عناصر کمیاب در برخی از فرمولاسیون های مواد مغذی استفاده می شود و افزودن اسید نیتریک و/یا فسفریک)تامین مقداری N و( P ممکن است بخشی از فرمولاسیون مواد مغذی باشد که در آن pH نیاز به کاهش مداوم دارد. در حالی که عناصر ضروری برای رشد گیاه باید از طریق محلول مغذی هیدروپونیک تامین شوند، تعدادی از عناصر بالقوه “مفید” وجود دارند که ممکن است در سلامت و بهره وری گیاه نقش داشته باشند که برخی از پرورش دهندگان آن را به عنوان بخشی از برنامه تغذیه ای خود انتخاب می کنند. مانند: سیلیکون که نشان داده شده است که رشد گیاه را تقویت می کند، مقاومت به بیماری های خاص و شوری متوسط را بهبود می بخشد، بروز اختلالات فیزیولوژیکی مانند پوسیدگی انتهای شکوفه ها را کاهش می دهد، کیفیت ترکیب را بهبود می بخشد و عملکرد و ماندگاری را در برخی گونه های گیاهی تحت هیدروپونیک افزایش می دهد.